Serwery Minecraft

Tempus zaatakował czarny dym, próbował wziąć czarna księgę.

Czarny dym porwał księgę, zaczął wirować wokół przedmiotu.
Lord natomiast spojrzał na Neclara i krzyknął.
- FUS... Ro death!
Młody Bal uniknął krzyku i skontrował.
- FUS! - Lorda to trochę zachwiało
- Wynoś się! Przegrałeś tą walkę! - krzyknął Neclar
Elf się zaśmiał. I uniósł brata w górę, po chwili odepchnął go mocą w tył i zaczął iść w przód.
Ervest i Lucjusz zobaczyli Lorda. Przestraszyli się.

Aurorzy, Czarodzieje, Istoty Magiczne, Dementorzy - Wszyscy rzucili się na Malacatha z ogromną mocą, ciskając w niego wszystkim.
Gdy Malacath oberwał taką ilością zaklęć i mocy, natychmiast obalił się na ziemię...
Ervest i Dyrektor Hogwartu do niego podeszli.
- Wynoś się stąd! Nie skrzywdzisz Cecilii i jej córki! - Wrzasnął Ervest, ciskając w Lorda potężnym zaklęciem śmierci... Dyrektor mu wtórował. Zaklęcia wbiły Malacatha w ziemię.
Fred i Lucjusz nadal schodzili po schodach... Usłyszeli ogromne hałasy z sali głównej, w której było multum osób.
- Co jest? - Spytał Lucjusz.
Zeszli na dół, wyjrzeli co się dzieje.
- Hahahahahahaa! - Fred zaśmiał się w głos, widząc Malacatha.
- Co ten, dureń?! Hahaha! Zwyczajny samobójca! - Powiedział.

Vincent chował się za ścianą... Szukał Cecilii.
Regis odskoczył do tyłu.

Do Freda i Lucjusza podleciało kilku Dementorów... Krążyli wokół Ministra Magii, okazując mu szacunek.
- Zamordować go! - Wydał rozkaz Fred. Dementorzy rzucili się na Malacatha.
Zerknął na innych Dementorów.
- Zabierajcie się stąd! Do Ministerstwa Magii! - Krzyknął, podejrzewając jakiś parszywy podstęp...
=======

Zemsta Królowej Anny dopływała już do zamku Cecilii...
==========

- Jesteś gotowa? Deportujemy się. Już zawsze będziesz bezpieczna, moja kochana. - Powiedziała Cecilia, następnie chwyciła córkę za dłoń.
Spojrzała na Angelikę.
- Dziękuję Ci, Angeliko. - Rzekła i uśmiechnęła się do niej...

Lord padł na ziemię.
- Feim... Zii gron!
Ciało Lorda zrobiło się lekko przeźroczyste i niewrażliwe na jakikolwiek atak. Wstał i zaczął iść w stronę Lucjusza i Ervesta. Od razu zaczęli uciekać. Krzyk po chwili się skończył.
- Iiz... Slen nus! - oboje padli na ziemię zamrożeni potężnym krzykiem
W tym samym czasie Tempus został związany czarnym dymem. Nie mógł się ruszyć, ponieważ dym kontrolował Lord. Elf musiałaby dostać zaklęciem by dym zniknął i puścił Tempusa.
Neclar po chwili wyrzucił siekierę w stronę brata. Leciała bardzo szybko, jednak elf był szybszy. Zatrzymał oręż w locie i zaraz po tym podniósł Freda w górę. Skierował siekierę w jego stronę. Lord zaczął siłować się ze swoim bratem.
- Fus! - krzyknął w stronę Neclara, którym zachwiało
Siekiera poleciała prosto w Freda, trafiając go w lewe ramię. Siekiera urwała mu rękę. Malacath odepchnął Freda mocą magii, po chwili przyciągnął do siebie Neclara i chwycił za gardło.
- Mówiłem że się spotkamy... - powiedział
Zaraz po tym kopnął go z całych sił. Neclar odleciał na ścianę zamku, z dużym hukiem.
Malacath spojrzał na resztę czarodziei. Bali się go, nie walczyli.
- Kaan... Drem ov! - krzyknął w stronę czarodziei
Mężczyźni zaczęli uciekać, kilka dementorów tez dostało. Istoty zaczęły brać przykład od innych i również uciekły. W zamku, w głównej sali gdzie toczył się pojedynek został tylko Fred z odciętym ramieniem, półprzytomny Neclar schwytany Tempus i zamrożeni Lucjusz i Ervest, dyrektor zamku uciekł w strachu.

Fred wiedział, że to Neclar w niego rzucił... Jeszcze bardziej go nienawidził...
- Kur**! Fred! - Krzyknął Lucjusz, stojący obok Freda... Dementorzy i Aurorzy cały czas ich osłaniali, jednak teraz zostało tylko 2 Aurorów - Reszta uciekła bądź zdechła po poprzednich wydarzeniach
- Jak to tutaj doleciało? Chronili nas przecież! - Krzyknął Auror. Fred trzymał się za ramię, szczerzył się w grymasie bólu, nie krzyczał... Stał lekko zgarbiony, krew mocno się lała.
- Durniu... Zabij go... Zamorduj! - Wydał rozkaz Fred. Lucjusz wyszedł na środek sali i celował Różdżką w Malacatha... (Lucjusz stał przy Fredzie przy schodach, nie Erveście - obok niego Dyrektor Hogwartu stał).

Nagle, na samym środku pojawiła się Cecilia, wraz z Azulą. Trzymały się mocno za ręce, Cecilia w lewej trzymała swoją Różdżkę. Zauważyły wszystko i wszystkich.
- Co? - Powiedziała Cecilia, widząc walkę i fatalną sytuację przyjaciół.
- Mamusiu? Co ten straszny wujek tutaj robi? - Spytała Azula, łzy napłynęły jej do oczu.
Cecilia spojrzała na Neclara i Tempusa.
- Co on tutaj robi?! - Krzyknęła, zdenerwowana, zmieszana, zdziwiona, a także przestraszona tym, że Azuli może znowu stać się krzywda.
Cecilia zasłoniła ciałem Azulę, a Różdżkę wycelowała w Malacatha... Zaczęły cofać się wolno w stronę miejsca, w którym stał Vincent. Kilka metrów od Vincent'a konał zaś Fred, obok były schody po których dreptała Skyres...

Arcan i Słaby Pariah pojawili się w sali w której Malacath górowal nad innymi.

Malacath obrócił się w stronę Lucjusza, który krzyknął Avada Kedavra w jego stronę. Zaklęcie uderzyło w korpus elfa, jednak nic mu nie zrobiło.
Lord natychmiast podniósł Lucjusza w górę, zaczął się dusić i wierzgać.
- Puść go! - krzyknął Fred
Lord postanowił zadać cios Fredowi, swojemu byłemu wspólnikowi.
- FUS... RO DAH!
Krzyk był tak potężny że rozerwał na strzępy Lucjusza. Nogi, ręce, głowa, flaki, krew rozbryzgła się na wszystkie strony. Głowa Lucjusza upadła przy Fredzie, dobijając go jeszcze bardziej.
Lord natomiast spojrzał się na Cecillie.

@Devil: Istoty dostały krzykiem, który spowodował u nich strach i panike, dlatego uciekli. Nie po to napisałem na końcu posta że zostały tylko określone postacie, żebyś się do tego nie stosował :-) żadnych dementorow i Aurorów nie ma w sali :-))

Cecilii zrobiło się słabo na widok tej masakry, jaką Malacath zrobił z Lucjuszem... Cecilia nadal zasłaniała Azulę aby tego nie widziała, Księżniczka miała zamknięte oczka...
Cecilia patrzyła na Malacatha, nadal cofając się wolno z córką lekko do tyłu.
- Malacath... Po co tutaj przyszedłeś? Po co... Co jeszcze chcesz udowodnić? - Mówiła, nie chciała okazywać strachu tylko odwagę i siłę.
- Masz jeszcze szansę... Jedyną. Dam Ci ją... - Kontynuowała.
- Możesz się wycofać, odejść... Zaprzestać walki, a wtedy jedyną karą za twoje czyny będzie dla Ciebie odejście z Magic World... A wszyscy twoi sojusznicy zostaną postawieni przed sądem, przed sprawiedliwym procesem. - Mówiła, nadal trzymając Różdżkę w lewej dłoni.
- Przybyłeś tutaj wiedząc, że już przegrałeś... Wiedząc, że nie udało Ci się. Przybyłeś tylko po swoją śmierć... Zrobiłeś to wszystko z nienawiści... Z powodu przeszłości. Odejdź teraz, już nikt nie musi umierać... Jestem nawet w stanie wysłuchać Cię i zmienić w Krainie, to co Ci tak bardzo nie pasuje... - Powiedziała Cecilia.
Malacath nie wiedział, że Cecilia ma asa w rękawie w postaci niedawno poznanych zaklęć...

Zemsta Królowej Anny już prawie dopływała do zamku Cecilii...

- Dziś następuje odkupienie błędów. Błędów, za które musieliśmy cierpieć latami. Bo to przez Carrabothów ukrywaliśmy się po całej krainie, żyjąc w strachu i biedzie. To wy byliście kątami. Ja jestem ich alfą. Odkupicielem. Pokazałem im że nie muszą żyć w Daggerfall, ukrywając się - powiedział Lord.
- I tak. Przegrałem. Ale któregoś dnia wasz blask zgaśnie, krainę zasłoni mrok. Elfy znowu będą rządzić krainą, tak jak przed wiekami - dodał.
Elf obrócił się.
- A ty Arcanie? Dałem ci pod opiekę najcenniejszy skarb jaki miałem, a ty go zaprzepaściłeś. Jesteś zdrajcą Arcanie.

- Malacath... Źli ludzie Skrzywdzili Cię w przeszłości... Były to osoby słabe i żałosne... Teraz Ty, robisz to samo, dlatego jesteś jeszcze słabszy i nędzniejszy od tych, którzy krzywdzili Ciebie... Nie potrafiłeś postąpić inaczej, Ja potrafiłam obrać własną ścieżkę, nie wyznaczoną Mi przez Dziadka, co czyni mnie potężniejszą od Ciebie... - Powiedziała Cecilia.
- Odejdź, inaczej sama Cię wyrzucę! - Dodała.