Serwery Minecraft

- Królowej włos z głowy nie spadnie, jeśli rzeczywiście w głowie jej negocjacje. Chcecie przejść? To złożyć broń... królowa może już trzymać przy sobie tą pamiątkę jak tak bardzo pragnie.. - odparł Strażnik
Nieumarli żołnierze patrzyli z boku na zaistniałą sytuacje.
Strażnik czekając na decyzję Cecili zawołał jednego z żołnierzy i coś przekazał mu szeptem w jakimś nieznanym języku. Ten kiwnął głowa i ruszył w stronę miasta.

Auror spojrzał na Cecilię.
- Pani? - Spytał.
- Zróbcie co mówią. - Odparła Cecilia. Nie okazywała strachu, patrzyła pewnie przed siebie. Spoglądała na nieumarłych strażników... Przypominała sobie pewne rzeczy z przeszłości.
Auror przeklął cicho pod nosem... Musieli zrobić, co rozkazali nieumarli... Złożyli broń. Mimo wszystko, Strażnicy Cecilii nadal mieli na sobie potężne i twarde zbroje.
Auror spojrzał na głównego nieumarłego Strażnika.
- Żaden włos z pięknej głowy Królowej nie ma prawa spaść... Żadna rana nie ma prawa pojawić się na jej ciele. - Powiedział, oddając Różdżkę...

Strażnik chwycił różdżki Aurorów, Ghereta i Starego Czarodzieja. Policzył je dokładnie kilka razy. Następnie rzucił okiem na Cecilie.
- No dobrze.. Można was wpuścić - odparł spokojnie Strażnik
Nieumarli żołnierze rozsunęli się tworząc ścieżkę do bram miasta Sollum
- Za mną - dodał Strażnik idąc na czele.

Cecilia milcząc, ruszyła dumnie przed siebie. Szła przodem, reszta za Nią, Strażnicy i Aurorzy nadal ją zasłaniali... Gdy przekroczyli bramy, Cecilia zaczęła dostrzegać potworne zgliszcza, krew, zamordowane ludzkie ciała, paskudnie zmasakrowane i zmiażdżone... Ten widok tak bardzo ją brzydził i smucił...

W pewnej chwili strażnik zatrzymał się.
- Poczekajcie tutaj, powiadomię dowódce o waszym przybyciu. - rzekł Strażnik i zawołał dwóch innych strażników nakazując im pilnować przybyłych i ruszył pospiesznie do centrum miasta.
W międzyczasie Aurorzy i Gheret rozglądali się po okolicy. Atmosfera była mroczna. bardzo mroczna
W tym momencie przez bramę do wnętrza miasta przeszedł Varran. Zasyczał widząc Ghreta, pamiętał bowiem o rozkazie który otrzymał aby go zabić. Varran jednak nie był głupi. Rozumiał, że w tej chwili nie może sobie pozwolić na atak dlatego stał z boku.
Gheret zwrócił sie do Cecili
- Widzisz? - rzekł szeptem - To to monstrum wyrżnęło moich ludzi.. to on mnie tak poranił... wstrętny potwór na ich usługi.
Varran nie spuszczał oczu z przybyłych. Jego oczy świeciły żółtym blaskiem wlepionym w Ghereta.

Cecilia poprawiła swoją koronę na głowie i swoje piękne długie włosy, które opadały aż pod klatkę piersiową (dokładnie jak na zdj z 1 strony), następnie spojrzała na swój pierścień na palcu, nieco go poprawiła, a następnie założyła rękę na rękę.
- Mimo tego, że szanuję i cenię Magiczne Istoty, ten stwór wydaje się mieć paskudny charakter... - Odszepnęła Cecilia, spoglądając prosto w ślepia Varrana.
- Nie wiem skąd wzięli takie monstrum, ale ten stwór zapłaci za rzeź, której się dopuścił. - Powiedziała Cecilia i jeszcze raz rozejrzała się, widząc wielu martwych...
- Gdzie są pojmani ludzie? Mieszkańcy i kobiety? - Spytała szeptem Aurora.
- Z tego co widzieliśmy... W klatkach, gdzieś nieopodal. - Odszepnął.

Strażnik tymczasem zdołał powrócić. Zwrócił się do pozostałych dwóch strażników dając im sygnał aby się odsunęli.
- No dobrze.. królowo.. Dowódca czeka na ciebie na rynku miasta.. Proszę za mną
Ruszyli. Po kilku minutach dotarli do rynku gdzie zniszczenia były jeszcze większe. Idąc krok po kroku Gheret patrzył na poniszczone i spalone domy. Po chwili ponownie się zatrzymali przed bramą wjazdową.
- Za tymi wrotami czeka dowódca... - rzekł Strażnik

Cecilia poczuła chłód... Wszechobecny dookoła mrok był bardzo przygnębiający. Rozejrzała się jeszcze raz dookoła i zerknęła na Strażnika... Następnie przekroczyła wrota, a za nią szła cała reszta.

Przybyli popatrzyli przed siebie. Znaleźli się w centrum rynku gdzie przebywało wielu nieumarłych wojowników. To tu wcześniej trwała zabawa, Teraz jednak dobiegła ona końca. Żołnierze widząc Ghereta, Cecilie i Aurorów odsunęli się tworząc im ścieżkę na której końcu widniał tron z trupich czaszek. Nie był on pusty. Siedział na nim dowódca nieumarłych sił - Raughn. Był przerażający. Jego oczy błyskały zielonym swiatłem jak latarnie przenikając Cecilie wzdłuż i wszerz.... Milczał.... Po jego prawej i lewej stronie stali jego generałowie - Harh Krill - ogromny i potężny siłacz oraz Ignathir - główny nawigator oraz arcymag. Trzymał przy sobie swój kostur. Wszyscy trzej patrzyli martwym wzrokiem na Cecilie i Ghereta. Bardzo dobrze było czuć od nich mrok, chłód i potęgę...

- Melduj. - odparł chlodno Meret patrząc na zniszczone mury Azkabanu
- Dzialali zbyt szybko, zatruli czyms strażników, duzo z nich poleglo.. - powiedział dyrektor więzienia
- To, co sie teraz dzieje w krainie. Nie to nie może być.. - Meret sie zalamal
- Ministerstwo sie tym zajmie - odparł Minister Magii.

W tym samym czasie...
- Musi tu być! - przewracal stosy niepotrzebnych rzeczy Luthor
Był ogromnie wściekły. Wyszedl z ostatniej komnaty.
- Nie znalazłeś nic Panie? - odezwał sie jeden z czarodziei
- Avada Kedavra! - Luthor ze wściekłości momentalnie go uśmiercil.

Arcan w tym czasie zapadl w sen.