Serwery Minecraft

Isabella wstała ze swojego wielkiego łoża, a następnie od razu poszła się wyszykować... po czasie wróciła do swojej sypialni, miała już pięknie zrobione i ułożone włosy, twarz, ubrała także swoje czarne ubrania, czuła czystość i piękny zapach perfum, zmyła z siebie wszelkie kurze i pyły po bitwie, także obrażenia od ognia i krwi. Po chwili zajrzała do swojej torebki którą trzymała teraz w tej rezydencji... nie nosiła jej przy sobie, często ukrywała ją zaklęciem, miała tam kilka ważnych pierścieni i innych rzeczy bardzo ważnych, cennych i silnych... zwiększyła pojemność torebki zaklęciem więc mogła trzymać w niej ogrom rzeczy, był to bezpieczny schowek na pamiątki i rzeczy z przeszłości.
Po chwili wyszła z sypialni i zeszła na dół po schodach, w kuchni dostrzegła Szalonego Kapelusznika, ten momentalnie odwrócił się słysząc jej kroki.
- Pięknie wyglądasz księżniczko. - powiedział Kapelusznik i uśmiechnął się w swoim stylu, szaleńczo. Podszedł do krzesła przy stole i je odsunął.
- Siadaj, śniadanie już czeka. Musisz zjeść by odzyskać resztę sił... I oczywiście musisz wypić herbatę... zrobiłem wyśmienitą... zaraz doda ci energii... - powiedział. Stół był zastawiony pysznymi potrawami.
- Dziękuję. - odparła Isabella i usiadła przy stole.
Kapelusznik nalał im herbaty do filiżanek i sam także zasiadł przy stole. Isabella w tym momencie dostrzegła także stojącą na stole przygotowaną dla niej filiżankę kawy.
Czarnoksiężnik spojrzał na kawę ze wstrętem.
- Wiem, że uwielbiasz pić ją rano... dlatego dla ciebie przygotowałem... herbatę zaś wolisz wypić później... ja jednak kawy nie tknę... - powiedział nieco zdenerwowany.
Isabella zachichotała, a następnie wzięła łyk kawy i zaczęła jeść croissanta z miodem.




Sisyphus tymczasem wiedział już od chwil kilku że Krill powrócił ze swojej wielkiej wyprawy.. zamierzał teraz do niego pójść i z nim pomówić. Spojrzał na Azazlefa, założył ręce za plecy.
- Teraz muszę udać się w pewne miejsce... ty zaś Azazlefie wróć do koszar. Niedługo wspólnie wybierzemy się na interesujące i ogromne wydarzenie... - mówił myśląc w tym momencie o słowach Ignathira
- Jeżeli chcesz to powiadom swoich kompanów, wojowników... wszak na wydarzeniu widownia powinna być duża. - odparł uśmiechając się nieco szyderczo pod swym czarnym hełmem, Azazlef nie mógł tego dostrzec.
- Dobrze generale... bywaj. - odparł wojownik i odszedł.
Callisto spojrzała na Sisyphusa.
- Na co ci on? Do czegóż ci potrzebny taki młodzik? - spytała.
Sisyphus spoglądał przed siebie, nie zerkał na czarownicę, stał w milczeniu.
- Sama zobaczysz, ukochana... sama zobaczysz. - odparł i odwrócił się do niej, chwycił dłonią jej blady policzek, następnie pokiwał wolno głową i ruszył do rezydencji Krilla zostawiając czarownicę samą na ulicy.
Callisto spoglądała za odchodzącym Sisyphusem, w jej oczach widniała tęsknota, zawsze pragnęła by Rycerz poświęcał jej jak najwięcej czasu i uwagi... to jednak nie było zbyt częste.

Harh Krill dotarł do swojej rezydencji. Strażnicy stojący przed drzwiami widząc go od razu sie odsunęli robiąc mu przejście. Krill zatrzymał się przed nimi i skierował na nich swój wzrok
- Czy pod moją nieobecność.. Czy stało sie coś na wyspie? - zapytał
- Nie mój panie.. a przynajmniej nie w mieście.. nie otrzymaliśmy żadnych informacji.. - odparł strażnik.
Krill pokiwał lekko głową i wszedł do rezydencji zamykając za sobą drzwi. Miał w końcu chwile czasu aby odpocząć. Popatrzył na swój salon w którym spędzał najwięcej czasu przy dużym dębowym stole czytając dokumenty, listy, wydając rozkazy czy goszcząc inne osoby. Tym razem nie miał na to ochoty. Pierwszy raz od dłuższego czasu był zmęczony. Nie wiedział jak to możliwe.. Nieumarli w końcu nie maja potrzeby by spać.. by jeść .. by pić... nie odczuwają czegoś takiego jak zmęczenie..
Krill skierował się na klatkę schodową i idąc na pierwsze piętro otworzył drzwi do swojego prywatnego pokoju. Praktycznie od razu jego oczom ukazało sie duże, stabilne łóżko. Zamykajac drzwi od pokoju podszedł do łózka i usiadł na nim. Pomimo jego wielkiego ciężaru który głownie był spowodowany metalową zbroją, łózko nie uginało się. Krill specjalnie nakazał zrobić je takie aby wytrzymało opór jego masywnego cielska.
Siedząc na swoim łóżku zaczął ponownie myśleć nad tym co się do tej pory wydarzyło. Siegając ręką po wino leżące na półce przy łóżku otworzył butelke i momentalnie wypił ja całą. Od razu płyn zaczął przelewać sie miedzy jego zbroją.. cześć jednak przemieniła sie w parę przez wieczny ogień spalający jego całe ciało.
- Cholera z tym... - rzekł sam do siebie Krill i rzucił pustą już butelką wina o ścianę. Ta momentalnie się rozbiła pozostawiając szkło na podłodze.
Krill zlapał się za głowę ręką. Był wykończony mentalnie. Cała kraina była teraz na jego głowie.. Erupcja wulkanu dobiegła juz końca ale nie ma nikogo kto by zaprowadził porządek w krainie.. Ignathir jest cały czas zajety.. Isabella nie jest gotowa.. Amon nie zyje.. Harkon szaleje.. Elfy żyją w totalnej separacji... Ludzie i magowie dalej sie nienawidzą.. To wszystko przyprawiało go o ból głowy.. Nieumarły dowódca nigdy nie spodziewał się, że spocznie na nim az taka odpowiedzialność. Dodatkowo te wszystkie cichociemne akcje Harkona i Ignathira oraz dzieci Malacatha.. Krill nie wiedział juz komu ufać.. kto mówi prawdę a kto kłamie.. a może wszyscy kłamią?
Nieumarły dowódca w tej chwili uderzył sie w twarz. Wiedział bowiem, że nie może okazywać słabości. Nie chciał ich po sobie poznać... Nieumarli go szanowali ale mimo to miał on swoich wrogów.. Dzierżąc taka pozycje ukazanie słabości jest równoznaczne z upadkiem a nawet ze śmiercią. Krill nie bał sie śmierci.. Wiedział że próżna jest przed nią ucieczka.. Obawianie się czegos nieuchronnego było dla niego nie logiczne. Bał się jednak czegoś zupełnie innego.. Bał się upokorzenia i zawodu jego osoby na tle swoich poddanych. "Słaby władca nie ma prawa rządzić". Wielokrotnie powtarzał sobie to zdanie w umyśle.

Krill skierował nagle swój wzrok w stronę okna. Widział, że jest już jasno. Nastawał nowy dzień.. Na ten dzień miał już swoje plany. Pamiętał bowiem swoją rozmowe z Ignathirem. Postanowił więc się ogarnąć i ruszyć w wyznaczone przez arcymaga miejsce. Wiedział również, że po wszystkim będzie musiał z nim porozmawiać.

Tymczasem Sisyphus dotarł pod rezydencję dowódcy, zastał przed nią stojących strażników, ci go poznali.
- Witaj, generale. - powiedział strażnik.
- Witajcie... czy Harh Krill powrócił już do swej rezydencji? - spytał.

- Tak... kilkanaście minut temu.. - odparł strażnik

Sisyphus pokiwał wolno głową.
- Pragnę z nim pomówić, przekażcie mu że przyszedłem. - powiedział spokojnym tonem.

- Jak sobie życzysz generale - odparł jeden ze strażników i po chwili otworzył drzwi wchodząc do środka.
Straznik wszedł do salonu jednak nie zastał tutaj Krilla. Było to dla niego lekkie zaskoczenie ponieważ Krill siedział tutaj praktycznie zawsze.
- Dowódco? - rzekł głośniej straznik
W tej chwili strażnik usłyszał ciężkie kroki dochodzące z górnego piętra. Po chwili zobaczył Krilla schodzacego po schodach.
- O co chodzi? - zapytał Krill
Straznik widząc Krilla pokłonił się
-Panie.. Przybył Sisyphus.. Chce z tobą porozmawiać..
Krill westchnął lekko idąc w stronę salonu i siadajac przy swoim stole
- Wpuść go.. - odparł po chwili Krill
Straznik pokiwał głowa i udał sie w stronę wyjscia. Otworzył drzwi i stanął naprzeciw Sisyphusa
- Dowódca Harh Krill już czeka.. - odparł robiąc Sisyphusowi przejscie.

Sisyphus wszedł wolnym krokiem do kwatery Harha. Po wejściu momentalnie ujrzał dowódcę siedzącego przy stole w salonie.
- Witaj, Krillu. Dobrze widzieć cię z powrotem. - powiedział.

- Nigdy Cię tam nie zabiorę Harkonie - odparł zlowrogo Tempus

- Jestem w stanie pomóc ci odzyskać moc czasu... W zamian za pomoc mi... - odparł mrocznym głosem Harkon

- Sisyphus... - odparł Krill rzucając spojrzenie na przybyłego rycerza. - Co Cie tu sprowadza? Wlasnie miałem się zbierać do Thir La Mana..


Ignathir przez chwile patrzył na zaskoczone dzieci. Wiedział, że nadal mu nie ufają.
- A co powiecie na to abym pokazał wam waszego ojca? - zapytał.
W tej chwili arcymag pstryknał palcami a przed nim pojawił sie wizier pokazujący wydarzenia które miały miejsce lata temu w wymiarze Magic World. Zaciekawione dzieci podeszły blizej. Ignathir wyciągnął swoją kościstą ręke w stronę Pandory i usadowił ją delikatnie na swoich kolanach aby ta miała lepszy widok.
Atrox w przeciwieństwie do swojej siostry nie zblizał sie jednak. Patrzył na wizier.
- Patrzcie uważnie.. - rzekł Ignathir.
Machnięciem ręką zmienił obraz pokazując im zaciętą walkę Neclara z Malacathem.