Serwery Minecraft

Naberal oraz Isabella po kilku sekundach ponownie zajely miejsca po przeciwnych stronach areny. Runda druga miał się zacząć za chwilę. Nabe cały czas obserwowała Isabelle, ona również nieco zdołała poznać taktykę Isabelli. Pokojówka rzuciła również krótkie spojrzenie w stronę Ignathira. Nadal nie otrzymała oczekiwanego rozkazu... Domyślała się więc, że to jeszcze nie czas...

Isabella postanowiła natychmiast przystąpić do ataku... wzięła krótki rozbieg, pstryknęła palcami i momentalnie pojawiła się przy pokojówce.
- Sectumsempra! - mocno raniła silnym zaklęciem nogi Naberal, która aż się zgięła... Isabella poczuła dużą energię i adrenalinę, nie zamierzała się oszczędzać... zamierzała atakować błyskawicznie.
- Desfurso! - krzyknęła mroczne zaklęcie Isabella, nie była pewna czy jej się to uda bowiem widziała jedynie jak Cecilia Carraboth go używa, pochodziło ono bowiem z czasów Carrabotha... zapisane było w jednej z mitycznych ksiąg... zaklęcie wbiło się w ręce Naberal i przyparło je do muru przy którym pokojówka stała, zaklęcie "pociągnęło" jej ręce za sobą, uderzyła plecami o owy mur, a ręce miała uniesione do góry i całkowicie zablokowane zaklęciem, przyspawane do ściany, zaklęcie jednak nadal ciągnęło jej ręce tak jakby chciało przebić się przez mur, tak jakby za murem był jakiś magnes który przyciągał te ręce, wbijały się praktycznie mocno w mur co powodowało ogromny ból u przeciwnika, zaklęcie było przepotężne, Isabella była bardzo zadowolona że udało jej się rzucić to zaklęcie, nie była wszak pewna czy jej się to uda...
Widząc, że szybkimi atakami zdołała unieruchomić rywalce ręce i ranić nogi, teraz zamierzała cisnąć w nią potężnym Cruciatusem Maxima, aby pokojówka po runięciu na ziemię nie mogła podnieść się przez wyznaczony przez Ignathira czas... wycelowała różdżką...

Tempus deportował się w miejsce, w którym przebywał Jonathan, Meret, Helena, Agreggor. Stanął nad Agreggorem i jednym ruchem ręki, zieloną smugą, sprawił że Agreggor otworzył oczy. Znów mógł normalnie oddychać.
- Co zrobiłeś? - spytała Helena
- Cofnąłem w czasie jego iskrę magiczną. Jest znów czarodziejem, jest potrzebny krainie. - odparł poważnie Tempus
- Jak sytuacja? - dodał
- Ciężka. Isabella uczestniczy właśnie w wielkim teście.. - odparł Meret
- Ah.. test.. - odparł Tempus
Tempus deportował się. Był niewidzialny, obserwował z oddali Isabellę, Jonathan również był w jego "bańce".
Agreggor był bardzo uradowany faktem, że Tempus przywrócił mu jego moce. Dziwił się natomiast, czemu nie zrobił tego wcześniej.
- Jeśli mogło być tak od początku. To czemu dopiero teraz? - krzywił się lekko mężczyzna w stronę Heleny.
- Musimy zabrać Cię w bezpieczne miejsce - odparł Meret w stronę Heleny
- Agreggor nie potrzebuje już opieki. - dodał

Naberal próbowała się wyrwać ale nie mogła. Zacisnęła zęby... Na jej czole pojawiły się krople zimnego potu. Mimo ogromnego bólu nie zamierzała się poddać bez walki. Jej całe ciało ponownie otoczyła niebieska aura. Nagle krzykneła donośnie uwalniając ogromne pokłady mocy elektrycznej. Pioruny wydobyły sie z jej rak oraz całego ciała. Wzbiły się do nieba a następnie zawróciły uderzając prosto w ciało Naberal. Cios był potężny. Isabella była zaskoczona całą sytuacją. Nie wiedziała czemu Nabe użyła swojej mocy na samej sobie. Wszystko trwało bowiem kilka sekund. Ciało Nabe przykrył dym który po chwili zniknął. Nabe zdołała unieszkodliwić zaklęcie Isabelli i uwolnic sie z pod jego wpływu. Cios był jednak na tyle potężny, że Nabe upadła na kolana i podparła sie rękami o ziemię. Isabella słyszała jak Nabe dyszy ze zmęczenia. Mimo to jednak po chwili wolno podniosła się z ziemi.
Ignathir tymczasem obserwował tę walkę z coraz większym zaciekawieniem.

Isabella słyszała szybki oddech Nabe i spoglądała jak ta podnosi się z ziemi... nie zamierzała jednak oszczędzić rywalki w tej rundzie, postanowiła teraz spróbować czegoś nowego... zamierzała wykorzystać moc Wiecznego Ognia w taki sposób, jak poprzednie mityczne zaklęcie... zamierzała tym razem nie zaklęcie, ale Wieczny Ogień nałożyć na ręce rywalki... tak też uczyniła, szybkim biegiem zbliżyła się do pokojówki, a następnie cisnęła mocą Wiecznego Ognia w ręce Naberal, ten momentalnie "owinął" się o jej ręce i zacisnął, zaczął także mocno wypalać jej ręce... rywal w pojedynku w tym momencie absolutnie nie mógł pozbyć się ognia z rąk, gdyż Isabella swą dłonią całkowicie nim zarządzała i kierowała, kontrolowała...
- Firestorm! - Isabella dodatkowo wytworzyła potężnym zaklęciem krąg zwykłego ognia wokół Naberal który momentalnie ją otoczył i zakrył z każdej strony, płomienie były także nad jej głową aby czasem nie wyskoczyła... Isabella umieściła Nabe w "ognistej klatce", potężny żar momentalnie zaczął się do niej zbliżać... był już tuż przy jej stopach, klatka bowiem się zwężała...
Isabella zachichotała lekko czując mocną ekscytację i adrenalinę... podczas każdego testu także kreowała sobie w głowie plany i strategie na starcie z nędznym Harkonem... w każdym teście naprzeciwko siebie widziała Darkseida w swych rywalach... pragnęła go zmiażdzyć...
W tym momencie rzuciła krótkie spojrzenie na Arcymaga siedzącego na trybunach, uśmiechnęła się nieco szyderczo, a następnie zacisnęła prawą pięść, Wieczny Ogień przeniósł się na gardło Naberal i mocno "owinął" się wokół gardła tak jak uprzednio o ręce Nabe, dodatkowo pociągnął ją w dół mocną siłą i szarpnięciem, przez co Nabe padła na kolana przed Księżniczką czując potworny ból i żar na gardle, praktycznie nie mogła w tym momencie oddychać, Isabella cały czas zaciskała pięść... była pod wrażeniem potęgi Wiecznego Ognia... była pod wrażeniem jego możliwości, jego siły... widziała teraz w Naberal Harkona... widziała mrocznego elfa...

Naberal nie mogła za bardzo nic zrobic w tej rundzie. Popatrzyła w kierunku Ignathira. On spoglądał na nią jednak zupełnie spokojnym tonem jakby spodziewał sie takiej sytuacji. Pokojówka zamknęła oczy i powstrzymała sie od jakichkolwiek krzyków z bólu. Po prostu upadła na ziemię. Arcymag zaczął liczyć czas. Nabe jednak nie wstała po 10 sekundach. Szybko uderzył kosturem w ziemie.
- Runda 2 zakończona... 1 do 1. - rzekł Ignathir który w tym samym momencie wyczuł obecność Tempusa w Dalthei. Rozejrzał się szukając go wzrokiem.

Naberal po około minucie wstała z ziemi. Dostrzegła na swoich rękach oparzenia po Wiecznym Ogniu. Błyskawicznie rzuciła na siebie zaklęcie regeneracji. jej siła wróciła do pierwotnego stanu a wszystkie obrażenia zniknęły. Sykneła gniewnie pod nosem. Nagle jednak usłyszała w swojej głowie słowa Ignathira
- Pora zwiększyć twoją moc do 50%...
Naberal zrozumiała przekaz.

- Jestem tutaj - odparł Tempus w stronę Ignathira.
Tempus pokazał się istocie. Jonathan stanął przy jego boku.

- Tempus... - rzekł Ignathir - Cóż za miła niespodzianka... Nie spodziewałem się, że zawitasz do mojego domu.

Isabella nie dostrzegła jednak Tempusa. Była zajęta pojedynkiem. Własnie rozpoczęła sie trzecia runda. Naberal odetchnęła lekko i nastepnie przystapiła do błyskawicznego ataku, podobnie jak Isabella w poprzedniej rundzie. W pól sekundy od samego końca areny pojawiła się tuż przed Isabellą. To nawet nie była teleportacja... a najzwyczajniej szybkość Naberal... Zamachnęła się reką z zaciśniętą pięścią w której pojawiła się nasycona energia piorunów. Nim Isabella zdołała cokolwiek zrobić , dostała poteżny cios prosto w brzuch, na tyle potężny że aż oczy jej sie wytrzeszczyły. Naberal dokończyła atak silnym kopnięciem ciskając Isabelle prosto w ścianę areny. Księżniczka czuła, że ataki Nabe są teraz potężniejsze niż wcześniej...

- Jak sobie daje radę? - skrzyżował ręce Tempus patrząc na Isabelle.

- To jej drugi test w dniu dzisiejszym.. - rzekł Ignathir spoglądając na walkę - Naberal to moja najlepsza wojowniczka... Dlatego pokonanie jej sprawi, że Isabella stanie się silniejsza... Na razie jednak jest remis.