Serwery Minecraft

Cecilia wraz z Azulą, zatrzymały się. Dwóch Strażników kroczących za nimi również. Zobaczyli Neclara i Claviusa, stali w korytarzu, w którym były drzwi do komnaty Vincenta.
Cecilia stała nieruchomo, mocno ściskała rękę Azuli. Nic nie mówiła, wpatrywała się tylko w Neclara... Po chwili przełknęła ślinę i zdołała powiedzieć.
- Nec... Neclar? - Powiedziała, głos jej drżał...
- Tatuś?! - Krzyknęła Księżniczka, chciała do niego podbiec, jednak Cecilia mocno trzymała jej dłoń.
- Neclar... - Cecilia wolno ruszyła w ich stronę.
- Czułam... Czułam, w głębi serca, że żyjesz... Gdy tylko dostałam informację, że twojego ciała nie znaleziono... - Mówiła, wolno krocząc w ich stronę...



Edward patrzył na czas... Była 20:01.
- Dlaczego Królowa nie rozpoczyna balu? Gdzie ona jest? - Pytał Ralofa. Wszyscy czekali na otwarcie bram.

- Znany się? - spytał chłopak
- Naprawdę nie mamy czasu na głupie gadanie! - uniósł się Clavius

Druida drapało sumienie, nie mógł znieść kłamstw.
- Królowo, musimy porozmawiać. Ty, ja i Neclar. Sami.

Cecilia zatrzymała się, spojrzała na Claviusa.
- Kimże jesteś? - Spytała, następnie kucnęła przy Azuli.
- Kochanie, zaczekaj tutaj ze strażnikami, za chwilkę po Ciebie wrócę. - Powiedziała. Azula podreptała w stronę dwóch strażników. Stali przy komnacie Vincent'a.
Cecilia, Neclar i Calvius odeszli kawałek dalej, aby porozmawiać.
- Elfie? Kim jesteś? - Spytała, następnie spojrzała na Neclara.
- Kochanie... Nie poznajesz mnie? Czy on Ci coś zrobił? - Spytała.

- Jestem kimś, kto pomoże wam w walce z Malacathem - odpowiedział.
- To długa historia, nie mogę ci dużo zdradzić, bo sam nie mogę wam ufać.
- Neclar... - druid spojrzał na niego

- Odnalazłem go, uratowałem. Skutek był taki, że stracił pamięć.

- Stracił pamięć... - Powtórzyła Cecilia.
- Z jakiego powodu nie możesz mi ufać? Dobrze wiesz, że jestem sprawiedliwa. - Powiedziała stanowczo Cecilia.
Spojrzała na swojego męża.
- Dzisiaj jest ważna noc, Halloween... Bal... Muszę go rozpocząć. A wy na pewno jesteście zmęczeni, lub ranni... Zatrzymajcie się w zamku. - Powiedziała Cecilia.
- Na pewno można jakoś przywrócić pamięć Neclarowi... Znajdę jakiś sposób! Póki tego nie zrobimy, lepiej żeby nie pokazywał się teraz ludziom... Gdyby Malacath się o tym dowiedział, mógłby zaatakować zamek... - Powiedziała Cecilia. Nagle przybiegł Edward.
- Pani!!! Pani!!! Bal, musisz rozpoczynać! - Zatrzymał się, dyszał ciężko. Zauważył Neclara.
- Król Neclar? - Edward prawie zemdlał, ale oparł się o ścianę.
- Edwardzie... Już idę powitać wszystkich gości. Idź, zajmij swoje miejsce. - Powiedziała Cecilia. Edward ukłonił się jej i Neclarowi, następnie odszedł. Cecilia spojrzała na Claviusa.
- Musisz mi opowiedzieć wszystko... Jak i gdzie go znalazłeś... Możesz mi zaufać. - Powiedziała.

- Byłem jedną z najbardziej zaufanych osób Malacatha... - odpowiedział Clavius
- Mój Lord... To znaczy Malacath, on pielęgnował we mnie nienawiść do ciebie.
- Teraz, gdy zostałem przez niego zdradzony, chcę się zemścić. Postanowiłem przyłączyć się do was i pomóc wam w walce z nim.
- Znam go bardzo dobrze, to był mój przyjaciel... Żądza zemsty opętała go do tego stopnia, że stracił rozum. To genialny taktyk, bardzo inteligenty, przebiegły i potężny elf.
- Po balu wszystko opowiem. Poznasz lokalizację Malacatha i... jego horkruksy, o których wiem.

Ros i Meret ujrzeli z oddali Neclara, podbiegli do niego i Królowej..

Cecilia wpatrywała się w Claviusa.
- Malacath... To jest tylko samozwańczy Lord, którym zawładnęła chora ambicja... Ale faktycznie, wiele szkód już wyrządził, nie można go lekceważyć... - Mówiła Cecilia.
Cecilia na chwilę przerwała, po chwili dalej mówiła.
- Horkruksy? On posiada Horkruksy? Nie wierzę... Czyli to dlatego przeżył pojedynek ze mną i zdołał uciec... To dlatego jest taki odważny i pewny siebie... - Mówiła Cecilia.
Cecilia spojrzała poważnym wzrokiem na Claviusa.
- A może... Zaplanował to? Może specjalnie Cię tu przysłał? Może po pojedynku w Hogwarcie on odnalazł ciało mojego męża, następnie zabraliście go do waszej twierdzy, torturowaliście, wyczyściliście pamięć, ułożyliście plan, w którym to przychodzisz razem z nim mówiąc, że zostałeś zdradzony przez swojego Pana... - Mówiła poważnie Cecilia.
- Twoje szaty są bogato zdobione... Sądzę, że zajmowałeś wysokie stanowisko wśród jego wyznawców... Dobrze wiem, że Władcy nie zdradzają od tak swoich najbardziej zaufanych ludzi... - Mówiła Cecilia.
- Dobrze wiem, że Fred współpracuje z Malacathem... Ten psychopata również potrafi wymyślać genialne, aczkolwiek chore plany... Zdołał nas przechytrzyć już kilka razy, jednak na niego został wydany już wyrok. - Mówiła Cecilia.
- A skoro twój były Pan jest takim genialnym i inteligentnym taktykiem... To czy nie mógł wymyślić takiego planu? Z pomocą Freda czy bez... Sądzę, że jest zdolny do czegoś takiego. - Powiedziała Cecilia.
Cecilia machnęła palcem... Jeden ze strażników stojących przy Azuli do niej podszedł.
- Jak masz na imię? - Cecilia spytała Claviusa.
Strażnik wyciągnął flakonik z jakimś eliksirem z woreczka, podał go Cecilii.
- Proszę, wypij to... I odpowiedz na moje pytania. - Cecilia podała Claviusowi Serum Prawdy.
- Wybacz, ale muszę być pewna, że nie jest to jakiś podstęp... - Powiedziała.
- Jeśli jednak później zdradzisz mi informacje o jego horkruksach, to będę mogła Ci już w pełni zaufać... - Powiedziała.


Tymczasem na Ulicy Nokturnu.
Fred spoglądał na płonącą w ciemności dynię, która stała na stoliku, przy którym siedział... Po chwili, zbliżył rękę bliżej dyni i spojrzał na zegarek... Była 20:08... W Radiu nie podawano żadnych informacji o rozpoczęciu balu... Cecilia jeszcze go nie rozpoczęła.
- Ciekawe... Ciekawe, co się tam dzieje... Dlaczego ona się spóźnia... - Szeptał cicho Fred, był gotowy do deportowania się pod bramy.

- Serum prawdy nie będzie potrzebne. Zresztą, takie środki na mnie nie działają.
- Tymczasowo zamieszkam gdzieś w mieście. Nie mogę tu zostać, ludzie Malacatha mnie ścigają - powiedział i odszedł.

Clavius znalazł hotel w miasteczku. Chciał tam przenocować...

Cecilia zauważyła tylko jak Clavius znika.
- Nie odpowiedział na żadne z pytań... - Powiedziała szeptem, następnie zerknęła na Neclara, po chwili zauważyła Rosa i Mereta.
- A, to Wy... - Powiedziała.
- Jak widzicie... Mój mąż żyje. Niestety, stracił pamięć... Będziemy musieli mu pomóc. - Powiedziała.
- Jednak ja muszę teraz rozpocząć bal... Wszyscy na pewno się denerwują i niecierpliwią... Nie każmy im dłużej czekać. - Powiedziała.
- Moglibyście zająć się teraz Neclarem? Idźcie do jego komnaty, strażnik was zaprowadzi... I uważajcie... Na razie, póki jest w takim stanie lepiej żeby nikt go nie widział, aby nie wzbudzać paniki. - Powiedziała.
- I przyjdźcie potem na bal, gdybyście zdołali mu jakoś pomóc, lub gdyby coś powiedział. - Powiedziała, następnie rozkazała Strażnikowi ich zaprowadzić do komnaty Neclara.
Cecilia zaś podeszła do swojej córki i strażnika.
- Mamusiu... Co się stało tatusiowi? - Spytała Azula.
- Tatuś nie czuje się zbyt dobrze... Musi zostać sam. Po balu go odwiedzimy. A do tego czasu nikomu o nim nie wspominaj, dobrze skarbie? - Powiedziała Cecilia, następnie pocałowała Azulę w czoło. Machnęła ręką, strażnik zaczął otwierać drzwi od komnaty Vincent'a. Po chwili otworzył.
Cecilia chwyciła pochodnię.
- Vincencie! Vincencie, podjedź do drzwi! - Krzyczała.
- Mamusiu? Czyli to po Vincenta przyszłyśmy? To o niego Ci chodziło? - Spytała Azula.
- Tak... Dzisiaj jest również jego Święto, dlatego pójdzie razem z nami. - Powiedziała Cecilia, po chwili Vincent podszedł do drzwi.
- Cecilia... - Powiedział.
- Chodź, Vincencie, idziemy. - Powiedziała Cecilia.
Vincent stał zgarbiony, niepewnie wyszedł z komnaty, kręcił młynek kciukami.
Cecilia wraz z Azulą, Vincentem i Strażnikiem weszła po schodach na największy balkon.
- Poczekajcie tutaj. - Powiedziała Cecilia, następnie podeszła do poręczy. Stąd każdy ją widział i słyszał. Zauważyła tłumy ludzi i istot magicznych, wszystkie ogrody pałacu jak i całe miasteczko nieopodal zamku.
Do Cecilii podszedł strażnik, wyjął swoją Różdżkę, przystawił jej do gardła, gdyż Cecilia swojej nie miała przy sobie. Pochylił głowę.
- Witajcie, wszyscy! Jako Królowa Magicznego Świata, pragnę rozpocząć dzisiejsze Świętowanie! Całą noc będziemy Świętować Halloween! Razem, wspólnie... Każdy będzie miał prawo przekroczyć bramy zamku. Każdy Czarodziej, Mugol, Skrzat, Goblin, Wilkołak, istota... Wszyscy! Bramy zostają otwarte, Świętujcie razem ze mną! - Powiedziała Cecilia, następnie usłyszała wiwaty, okrzyki. Po chwili strażnicy otworzyli bramy... Bal oficjalnie się rozpoczął!
Cecilia podeszła do Azuli i Vincent'a.
- Chodźmy teraz do sali głównej zasiąść przy stole i powitać głównych gości. - Powiedziała, następnie uśmiechnęła się do nich. Schodzili po schodach, następnie weszli do sali głównej...



Tymczasem Fred usłyszał słowa Cecilii w radiu.
- Cecilia rozpoczęła Bal... - Powiedział, spojrzał na zegarek... 20:15.
- Haha. - Wstał z fotela, zaczął grzebać w swojej Walizce...

- Ale dlaczego aż takie opóźnienie? - Szeptali ludzie między sobą.
- Ciekawe co zatrzymało Królową.. - Mówił Czarodziej do drugiego, próbując jednej z potraw stojącej na stole w jednym z ogrodów.